De farao in Parijs

Wikipedia: Benh LIEU SONG

Is het een symbool van de dood, of een symbool van het leven? Van de onsterfelijkheid, van het oneindige, van dat wat de tand des tijds niet meer zal veranderen. De mensen, de verhalen, het leven zijn vastgelegd in inkt, verf, papier, steen, doek. Geworden tot een momentopname die de genadeloze klok overleefd, bewaard voor de generaties die nog moeten komen. De mysterieuze driehoek is een rots in de branding in een vorm waardig voor farao’s, liefhebbers van het goede leven, onwillig hun domein te verlaten. Zij zochten en vonden de uitweg, een monument gewijd aan de goden, een deur die niet achter je dichtvalt. De piramide, een poort tussen het hiernamaals en de dagelijkse rompslomp, is een connectie tussen het vergankelijke en het eeuwige. De onverwoestbare beelden zijn de nederige vervangers voor de gesneuvelde lichamen.

Gevestigd in het hart van de bruisende stad huist de moderne variatie op het geschiedkundige plein, als beschermer van de kennis van de mens. Kennis beschermd in een glazen tombe tot de tijd daar is. Tot wanneer? Tot er een dag komt dat Artemis haar boog spant voor een laatste jacht, dat Cupido en Psyche samen wegvliegen naar eeuwig geluk, dat Mona Lisa eindelijk onthuld wie ze was?

Tijdloze kunst, gevangen in een tombe van glas, wachtend tot de adem des levens van buitenaf een blik op ze werpt. Zij, de geesteskinderen van vergeten meesters, wakend over hun gedachtegoed, wakend over hun kunde. La Pyramide vertegenwoordigt niet de dood, maar juist het leven.

 

 

 

More and different short stories, can be found through here.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Ingehaald

13/12/2017

error: Content is protected!!